Złaviłasia sonca u sieci,
u sieci, satkanyja z chmar...
Kab kryły sakołija mieć mnie
dy dzieś pa-nad chmary ŭźlacieć mnie
u sonca niaścierpny pažar!
Chaj vočy maje zaniavidziać,
chaj zmoŭknie navieki moj śpieŭ,
chaj ludzi mianie źnienavidziać, –
a duch moj da sonca ŭźlacieŭ!
1922, Chełmna.
|
|
